Bir kez gittikten sonra, geriye döner mi insan?
Dönmek gerçekten mümkün müdür; çıkılmış bir yoldan?
Zararın tam olarak neresidir; dönüldüğünde kara geçirecek olan?…
Yoldan,
Yanlıştan,
Bir sözden,
Bir yürekten,
Ya da
Bir dinden’ döner mi insan?
Neresidir tam olarak dönülmeye değecek olan?
Ne büyük sevinçlere sebeptir; insanoğlunun yürümeyi öğrenmesi! Zamanla hiç kimseye ve hiçbir yere tutunmadan yürüyebilmesi! Oysa, yürümeyi ve de kapıyı açmayı öğrendiğinde ilk önce gitmeyi’ öğrenir insan
Bir ömür; gider
Bir ömür‘ gider
Yine de yürür insan
Bazı köşelerde hüzün bekler, bazılarında hüsran! O köşelere geldiğinde en çok geri dönmeyi‘ ister insan!
Her dönüş üç gerçek ister insandan;
Bir bekleyen,
Bir beklenilen,
Ve
Bir yürek; dönmeye yetebilen
Zordur üçünü bir araya getirebilmek!
Dönecek cesareti olsa; artık beklenilmeme ihtimali
Dönecek cesareti olsa; artık bekleyenin olamama‘ ihtimali
Hani hep yeni yeni kararlar alır insan. Hep bir hevesle olur; yeni başlangıçlar! Bazen yeni bir eve taşınır, bazen ise yeni bir insan tanır! Yeni bir işe girişir, yeni projelere başlar
Bazen iyi ki’ dedirtir başlangıçlar, bazen de keşke‘ !
Hüsrana uğrayan yollar genellikle zamansız bitmelere kapı aralar, zamansız noktalar koyar insan! Oysa zamansız kapanan kapılar, amansız yaralar açar; bir ömür ince ince kanayan!
Her hesap vaktini bekler!
Çıktığın yoldan dönsen de dönmesen de sorulur; yazılmış hesalar!
..
Aslında hayatı boyunca en çok terk eder’ insan!
Bir evi,
Bir yüreği,
Bir seveni,
En çok da kendini‘
Dönülecek yerlerin en zorudur; insanın kendi kalbi!
Ağır muhasebeler, bazen kabullenişler, bazen de vazgeçişler ister!
Zordur kendi kalbine dönmek! Çünkü bu dönüş, kendini en son nerede bıraktığını bilmeyi gerektirir. Kendini, hayallerini, mücadele etmek zorunda kalmadan önceki kalbini‘ !
Bilmeyi gerektirir
Kalbine vefa beslemeyi gerektirir; kalbine dönebilmek’
Vefasızların aşktan nasipsizliği de bundandır; birine verebilmek için, önce kendinin bulması gerekir kalbini
Aslında gerçekten sevdiği‘ hiçbir yerden gidemez insan
Vakit dönmeyi vurduğunda, önce kendini arar insan!
Ve vakit dönmeyi vurduğunda hep; hatıralarla dolu eski yokuşun yolunu tutar insan
