Değerli dostlar 27 Mayıs 1960, Türk siyasi hayatında kara bir leke olarak anılmaktadır.
Rahmetli Menderes ve arkadaşları, kurulan İhtilal Mahkemeleri?nde yargılanıp idam edildiler. İdam edildikleri dar ağacındaki resimleri psikolojik bir harekat olarak milletin hafızasında yer etmesi sağlandı.
Bu ülkeyi yönetmek isteyenlerin sonunu ifade etmek için idam resmi gündemden hiç düşürülmedi. Gazete sayfalarında boy boy yer aldı. Türk siyasetçisi bir anlama terbiye ediliyordu. Sadece siyasetçi değil seçmenin tercihinde etki oluşturması istendi. Fakat bunu başaramadılar.
Millet, tercihini tam aksi istikamette kullandı. İhtilaller Türk ordusunun asli görevi olarak algılandı. Zaman zaman irtica tehlikesi birinci sırayı aldı. Bölücülük ikinci sıradaydı.
Bu sıralama milletle ordu arasında mesafe oluşturdu. Türk milleti asker bir millettir. Cumhuriyeti başta Mustafa Kemal olmak üzere askeri kadrolar kurmuştur. Dolayısıyla Cumhuriyeti ve değerlerini koruma refleksi çok yüksektir. Ordunun bu hassasiyeti bir takım kurumlarca istismar edildi. Halen de edilmektedir.
Bir ülke idare-i muslahatla, temaüllerle yönetilemez. Herkesin bağlı kalacağı sivil ve demokratik bir anayasa ihtiyaç dünden daha çok ihtiyaç var. Yeni anayasa halkı, siyasetçiyi, sivil ve askeri bürokratı koruyacak hakkını ve haddini belirleyecek bir anayasa olmalıdır.
Artık yeni 27 Mayıs, 12 Mart,12 Eylül, 28 Şubat, 27 Nisan?ları yaşamak istemiyoruz.
Kalın Sağlıcakla?
