Meslek hayatımın bir yerinde bir dönem boyunca okulların kapalı olacağını söyleyecek olsalar, sanırım buna cevap vermeye dahi tenezzül etmezdim. Öyle olasılıksız, öyle imkânsız gelirdi. Ta ki, bu yaşananlara kadar…
Sene 2020, aylardan Haziran. İlk altı aylık dönemin felaket bilançosu bir hayli kabarık! ‘Daha kötü ne olabilir ki’ demeye cesaret edemiyoruz elbette, çünkü görüyoruz ki aklımıza gelmeyen, gelemeyecek olan pek çok şey yaşanabiliyor. Bugüne şükrediyorum ve gelecek günlerin güzelliğinden elbette ümidimi kesmiyorum.
Maske- eldiven- kolonya üçgeninde hayatta kalma mücadelesi verirken bizler, sınav senesinde olan 8. Ve 12. Sınıflarımız gelecekleri adına önemli bir köşe başından geçtiler; sesiz sedasız…
Okul denildiğinde hemen herkesin dilinde aynı soru vardı; ne olacak bu bir dönemlik kayıp? Hep aynı cevabı verdim, burada da aynısını yazacağım. Hayatta hepimizin öncelikleri var. Herkesin öncelikleri yaşam şekli ve hayata bakış açısı ile şekilleniyor. Ama tüm bunların üzerinde bir şey var ki o hepimizin ortak önceliği; hayta kalmak ve bu hayatta kalışı sağlıkla yürütebilmek! Diğer her şey bunun ardında! Hayatta ve de sağlıklıysak diğer şeyler önem kazanıyor, aksi olursa zaten üzerinde konuşulacak da bir konu kalmıyor.
Açık bir gerçek var ki, bir dönemlik ‘kayıp’ asla değil; aksama, kimsenin eğitim hayatını baltalamayacak. Kimse için tamiri mümkün olmayan bir hasar söz konusu değil. Kimse b u aksaklık yüzünden hayallerinden vazgeçmek zorunda kalmadı ve kalmayacak!
Süreç boyunca bakanlığımızın liderliğinde internet ve televizyon üzerinden konunun paydaşı olan tüm eğitimciler, hepimiz seferber olduk ve öğrencilerimize öncelikle hala ‘bir arada’ olduğumuzu el birliği ile hissettirmeye çalıştık. Okula dair her şeyin hala hayatlarının bir parçası olduğunu onlara göstermek için elimizden geleni yaptık. Bazen sadece ekranda bizi görmeleri bile bizce buna çok yardım etti. Online dersler yaptık. Sınav gruplarımız için online olarak denemeler çözdük ki bu hiç de kolay değildi. Online derslerimizde sınıf arkadaşları ile bir araya geldiler. O dersler sırasında kendi aralarında yaptıkları atışmalar bizleri ne yalan söyleyelim memnun etti. Sınıfta gibiydiler çünkü ve bu bizler için çok önemliydi. Bence büyük ölçüde başarılı olundu. Kimsenin öngörmediği, öngöremeyeceği, hepimizin acemisi olduğu bir süreci el birliğiyle en az hasarla atlattık. Eksik konular mı var bu dönemden? Elbette var! Eksik mi kalacak? Elbette hayır! Yeni sezon da her kademede önce bu eksiklikler giderilecek. Bunun için yine hepimiz el ele vereceğiz. Onarılamayacak hiçbir hasarımız yok!
8.ve 12.sınıflarımız… Sınav gruplarımız… Baştan beri söyledik; krizi fırsata çevirmek oldukça kolaydı. Hatta bu süreç bulunmaz bir fırsat bile olabilirdi. Her alanda sorumlu olacakları konuların tam tamına yarılarından sorumlu oldular. Bu da az sayıda konu üzerinde uzmanlaşabilmelerini sağlayacak, dolayısıyla soru kaçırma ihtimallerini en aza indirecekti. Bunu en baştan beri anlattık. Pek çok öğrencimizin bu yönde hareket ettiğini, özgüvenlerinin arttığını görmek mutluluk vericiydi.
Hayat hep böyledir. Bazen bir şeyler olur ve biz bu olan şeyleri bir kenara çekilip izler; ne kadar şanssız olduğumuzdan, kaderin kötü gidişinden dem vururuz. Oysaki gerçekler böyle olmayabilir. Her şey ilk göründüğü gibi olmayabilir. Derin bir nefes alır, biraz sakinleşir ve biraz daha dikkatli bakarsak görünenin bir de arka yüzü olduğunu fark edebiliriz. Sorun değil çözüm odaklı olursak, sızlanmak yerine silkelenir ve kendimiz için bahaneler yerine çareler bulmaya çalışırsak, en önemlisi başka bir yolun var olduğuna inancımızı kaybetmezsek; üstesinden gelemeyeceğimiz hiçbir şey olmadığını da görebiliriz. Gerçekte de böyledir; hiçbir şey kararlı bir insandan daha güçlü değildir. Nereye varmak istediğimizden eminsek; oraya çıkan başka yollar da bulabiliriz. Bence bu dönemin kredisi en yüksek dersi buydu! Hepimizin bu dersten geçebilmiş olmamızı dilerim.
Sevgiyle
