Aile olmak nedir? Aynı çatının altında yaşamak mı? Bir ekmeği bile bölüşebilmek mi? Zor günlerinde yanında olmak mı? Aynı fikirleri benimsemek mi? Vazgeçememek mi? Sorular böyle uzar gider… Kişiye göre cevabı değişir aile olmanın. İhtiyacına göre değişir.
Öyleyse bu konu fazlasıyla derin ve çetrefilli gibi gözükse de basit bir tanım altında toplanabilir. O tanım tek heceden oluşuyor; 'Biz'.
Biz: kişinin bireyselliğinden vazgeçmeden, ait hissettiği toplulukla bütünleşmesidir.
Resûlullah (sav) şöyle buyurmuştur: “Müminler, birbirlerini sevmede, birbirlerine merhamet ve şefkat göstermede, tıpkı bir organı rahatsızlandığında diğer organları da uykusuzluk ve yüksek ateşle bu acıyı paylaşan bir bedene benzer.” (Müslim, Buhârî)
Yani aile fertleri bir sevinci, sıkıntıyı, kaybı ve diğer duyguları aynı bedenin parçası gibi hissedebilen-paylaşabilen kimselerdir. Farkındaysanız kan bağından bahsetmiyorum. Çünkü çoğu zaman kan bağı kurmak aile olmaya yetemiyor. Aile içinde karakterlerin sadece bireysel olduğu, 'biz' bütünleşmesine erişemediği zamanlarda; anne, baba, abla, kardeş, ağabey gibi unvanlar eklense de insana, maalesef bu unvanların altı doldurulamıyor. Bencilleşen bu hâl ile kişinin, kendinden başkası için aynı duyguları hissetmesi imkânsız oluyor. Dışarıdan bakıldığında kan bağı ile kurulmuş 'sorunsuz' bir aile görülse de içlerine girildiğinde birbirlerinin dünyasında olan olaylardan habersiz, haberi olsa bile aynı duygu da birleşemediği yüzeysel bir topluluk görüyoruz. Sorulsa birbirlerinin hayallerinden bihaber, birbirlerini çokta tanımayan, diyalog kurmayı bilmeyen ve bu bilinmezliğin sıradanlığına alışılmış bir düzen. Bu istikrarlı düzenin ya da topluluğun adının “AİLE” olması ne yazık ki mümkün değil…!
Çünkü aile olmak emek ister. Koşulsuz sevmek gerekir ve koşulsuz sevmek ise insanımızın belki de en çok zorlandığı alan. Daha küçücük bir çocukken bile 'beni öpersen sana çikolata veririm'ler ile büyütülüyoruz. 'Benim sözümü dinlemezsen sana hakkımı helal etmem'ler var mesela… 'Evlendirdik seni'ler…
Aile olmak güvenli bağlanmaktan geçer, diyalog kurmaktan, zaman zaman aynı fikirde buluşamamaktan, bazen kırmak ama sonrasında tamir etmekten, zor günlerinde destek olmaktan, en çok da birbirini tanımaktan geçer… Kan bağıyla 1.dereceden yakınınız olan bir kişi bazen sizi en yakın arkadaşınız kadar tanımaz. Çünkü en yakın arkadaşınızla olan güvenli bağlanmayı 1.derece yakınlarınız sizinle kuramamıştır ve bence hayatta bundan daha büyük bir kayıp yoktur… Çünkü aile olmak önemli bir şey değildir. O her şeydir!
