Ülkemizde ve çevremizde bir yığın olay var.
İnsanların canı yanıyor.
Habire bombalar, ölümler, zulümler.
Biz, bu ülkenin insanları olarak birlik olmalıyız.
Zaten ‘Bir’ olan o kadar çok tarafımız var ki!
İnançlarımız bir.
Rabbimiz bir,
Peygamberimiz bir,
Kıblemiz bir,
Vicdanımız ve değer yargılarımız bir,
Yurdumuz bir.
Dünyanın en güzel merkezindeki toprağı vatan eylemişiz.
Bu, kolay olmadı.
Her karış toprak kanla yoğrularak vatan yapıldı.
Dünyanın bütün kem gözleri üzerimizde.
Bu cennet vatana sahip çıkmalıyız.
Gidecek başka yerimiz de yok!
Dedelerimiz aynı tarihin kahramanları, mağdurları olmuşlar.
Mazimiz, zaferlerimiz de bir.
Bugün, bu vatan üzerinde birlikteyiz.
Bugünü birlikte yaşıyoruz.
Aynı geçmişten ilham ve ders alarak,
Bu günümüzü ve yarınlarımızı şekillendirmeye çalışıyoruz.
Zaman içindeki yolculuğumuz aynı menzile doğru akıp gidiyor.
Kaderimiz bir.
Bu vatanın insanları olarak, birbirimizi anlamalıyız,
Varsa aramızdaki mesafeleri ortadan kaldırmalıyız.
Kol kola, omuz omuza olmalıyız.
Dört bir yanımız tehlikeler ile çevrili,
Kara bulutlar etrafımızı sarmış.
Hatta kara bulutlar ülkemizi de etkilemeye başlamış.
Ancak birlikte olursak; kol kola, gönül gönüle olursak bu badireleri atlatabiliriz.
Ülkemizde, ilimizde, ilçemizde, mahallemizde, köyümüzde ve hanemizde, sevgi ve mutluluk için elimizden ne geliyorsa, hep beraber yapalım.
Küslükleri, kırgınlıkları ve ayrılıkları; yaralar ne kadar derin olursa olsun, – bayram da gelmişken- ortadan kaldıralım.
Birlikten doğan dirlik ve düzeni, mutluluk ve zenginliği hak etmiyor muyuz?
Ayrılığın her çeşidi fersah fersah bizden uzak olsun!
El birliği ile bugünümüzü ve yarınlarımızı mamur yapalım,
Yurdumuzu güzelleştirelim,
İnsanlarımızı, insanımızı güçlendirelim.
Yarın,
Huzur içinde yaşayacak,
Çocuklarımızın yüzüne bakacak ve yatacak yerimiz olsun!
