Geçenlerde bir cenaze taziyesinden dönüyordum. Cenaze aracı şoförü Halil Bey?e ?bugüne kadar olağandışı herhangi bir olayla karşılaştın mı? dedim? Halil güldü ve anlatmaya başladı:
— Bir defasında bir evden cenazeyi aldık. Yıkanıp hazırlanması için gasilhaneye götürüyoruz. Arka koltuğa cenaze yakınları bindiler. Genç bir hanım ve üç genç erkek. Belli ki merhumun çocukları.. Yüzlerinde babalarını kaybetmiş olmanın hüznü kederi yoktu sanki. Ve de birbirleriyle irtibatları pek yok gibi geldi bana. Nitekim merhumun kızı söze başladı.
— Falan yerdeki daire benim dedi. Hemen itiraz ettiler..
— Ne münasebet ve ne hakla? Babam bunca yıldır bizde kaldı. Kaç defa gelip ziyaret ettin?
Diğeri söze girdi:
— ?Bankadaki paraları benim? dedi. Böylece kavgaya tutuştular. Seslerini yükselttiler. Neredeyse birbirlerini vuracaklar. Ben bunların haline çok üzüldüm ve kızdım. Ani bir fren yaparak arabayı kenara çektim.
— Utanmıyor musunuz? Babanız değil defnedilmek, henüz yıkanmadı bile! İnsan ibret alır.. Bakın bakalım babanız öbür tarafa iki metre kefenden başka bir şey götürebilecek mi?
Evet değerli okuyucularım. Peygamberimiz:
? Ölüm en güzel vaizdir? buyuruyor.
İnsan gördüğü herşeyden ibret almalı. Bir Tv programında eski manken Yaşar Alptekin?e hayatındaki manevi değişikliğinin sebebini sordular. O da: ?Sakıp Sabancı?nın cenazesine gitmiştim. Şuan şu musallada yatan kişi, Türkiye?nin en zengini fakat bu dünyadan hiçbir şey götüremiyor diye düşündüm. İşte bu olay benim dünyaya bakış açımı değiştirdi. Bu dünyanın geçici bir mekan olduğunu, asıl hayatın ahiret hayatı olduğunu, orayı ebediyen kazanmanın şu kısa dünya hayatı içinde olabileceğini idrak ettim. Ve önce namazla işe başladım? diye cevap veriyor.
Evet sevgili okuyucularım.. Bir ayet-i kerime?de Rabbimiz:
? Sizi sadece boş yere yarattığımızı ve gerçekten huzurumuza geri getirilmeyeceğinizi mi sandınız?? (Mü?minün Suresi- 115) buyuruyor.
Malum öldükten sonra Allahımızın huzuruna çıkacağımız bir gün gelecek. Biz o güne kısaca hesap günü diyoruz. Bir ayette Rabbimiz:
? O gün kişiye ne mal fayda verir ne evlat. Ancak Allah?a temiz bir kalple gelenler başka..? (Şuara ? 89) buyuruyor.
Bu durumu şair ne güzel anlatır:
Sanma ey hâceki senden zer-ü sîm isterler,
Yevme lâ yenfeu?da kalb-i selîm isterler.
Yani: ?Ey kardeş! O hesap gününde zannetme ki kişiden altın, gümüş vs. isterler. Hiçbir kimsenin fayda vermediği o günde kişiden tertemiz bir kalp isterler? diyor.
Göz iki, kulak iki, ağız tek
Çok görüp, çok işitip, az söylemek gerek.
Sağlıcakla kalın..
Diğer Yazılar
