Can Vefa'nın (oğlumun) gece uykusuzluğundan kaynaklı baş ağrısı yaşıyorum sandım.
Bir gün o uyusun diye üzerim açık yattım, üşüttüm vücudum ağrıyor dedim.
Sanmayın ki sadece bunu düşünmekle kaldım, kalktım hastaneye gittim. Kan da aldılar, anormal bir şey görmediler. Mert (eşim), test yaptırdıktan sonra da annemin evinde kalmaya başladım. Ne olur ne olmaz dedim, kendimce önlem aldım.
Eşimin covid 19 testinin pozitif olduğunu öğrendim, haliyle üzüldüm.
İhmal etmemek adına annemle kendime de test yaptırmak istedim.
Malum küçücük bir çocuğum olduğu için (henüz 11 aylık) ayrıca dikkat ettim.
Paşabahçe Devlet Hastanesi'ne sabah bile denilemeyecek bir saatte 5.30'ta kalktım gittim. Hem kalabalık olmaz hem de oğlum uyanana kadar gider gelirim dedim.
Sonuç hüsran; hastanede sistem yok. Hem de akşam 20.00'dan beri..
Şok oldum.
Koronanın bu kadar yoğun yaşandığı bir dönemde doktorların eli kolu bağlı. Ne tomografi çekebiliyorlar, ne sürüntü testi alabiliyorlar ne de muayene edebiliyorlar. Çünkü sistem yok, ee haliyle barkod da yok. 1 saat kadar bekledim, belki sistem gelir dedim.
Yok..
Aynı günün akşamı bir telefon geldi canım abim Turgay Köse'den. 'Ümraniye Eğitim ve Araştırma Hastanesi müsait atlayıp gelebilir misin?' dedi. Hiç düşünmedim annemi de oğlumu da yanıma alıp fırlayıp gittik, testimizi yaptırdık.
Sabah 6.50'de gelen mesaja göre maalesef ben de annem de pozitif çıktık.
Hiç beklemiyordum şaşırdım, tabi.
Tüm bunları neden anlatıyorum. Ben ve annem ufak tefek belirtiler gösterdiğimiz için özellikle de eşim pozitif çıktığı için test yaptırdık. Peki grip ya da nezle olduğunu söyleyip, evinde yatak döşek yatan, dışarıda cirit atan insanlar nasıl bu kadar sorumsuz olabiliyor!
Hatta üstüne espriler yapan da var. 'Ben de test yaptırsam kesin pozitifim o yüzden test yaptırmıyorum' diye. Bunu söyleyen insanlar yanınızdan geçip gidenler. Aynı pazarda, markette, belki de aynı toplu taşımada aynı havayı soluduğunuz insanlar..
Umarım kimsenin başını yakmazlar, kimseye sebep olmazlar!
Karantina günlerim sona ermek üzere. Dört duvar arasında olmak, en önemlisi oğluma da bunu yaşatmış olmak dünyanın en kötü şeylerinden biri benim için. Çok şükür, annem de ben de bazı yakınlarımız gibi ağır atlatmıyoruz bu süreci. Ama evde zamanın nasıl geçtiğini ancak yaşayan bilir. Can Vefa da muhtemelen bizimle birlikte koronayı kaptı ve atlattı. Çünkü müthiş huzursuz zamanlar, uykusuz geceler yaşadı.
Bundan sonra ne olacak derseniz eğer şöyle aktarayım;
Pazar günü karantinamız bitiyor. Test yaptırmak istiyoruz, hala pozitif miyiz yoksa artık negatif miyiz diye. Saçmalıklar bundan sonra başlıyor. Kıskanılan ülke olan Türkiye'mde test sıkıntısı var sevgili okuyucular.
Karantinadaki zamanı doldurduysanız size tekrar test yapmıyorlar. Dışarı çıkıp dolaşabilirsiniz diyorlar. Ama pozitif de olabilirsiniz. O zaman da 10 günden sonra başkasına bulaştırma ihtimaliniz yok diyorlar. Bunun garantisini kim verebilir ki? Pozitif birine temas ettiğinizde bu virüsü kapma ihtimaliniz var. Ama karantina süresini doldurup yine pozitif olan biriyle temas ederseniz sorun yok.
Kim öğretmeni hala pozitif ise çocuğunu o sınıfa göndermek ister?
Kim pozitifli biriyle aynı iş yerinde çalışmak ister?
Kim pozitifli birinin bulunduğu aileyle bir arada olmak ister?
Ya da karantina sürecinden sonra test yapılmayan ve sonucu bilinmeyen birisiyle görüşmek ister?
Bence Türkiye'deki sağlık sektöründe çok ciddi sorunlar var!
Dünya üzerinde etkili olan korona da bunun kanıtlarından sadece biri.
